Corona's Verjaardagsmeeting-verslagje

van de meeting op 24 maart 2001

Dit verslagje is heerlijk voorzien met van die overbodige details. Het kan zijn dat ik enkele *kuch* dingen fout heb, aangezien mijn brein één grote zeef is. Oh en spellingscontrole is iets wat ontbreekt op mijn computer.

Laten we even terug gaan in de tijd, in een ver verleden, namelijk op zaterdag 24 maart 2000, de datum waarop was de meeting afgesproken.

Om half zeven blèrde de wekker een of ander Duits schlager liedje, ik struikelde uit m'n bed om met mijn voet op de grote snooze knop te drukken en struikelde weer terug. Na een aantal halve dromen te hebben afgerond besloot ik om er toch maar uit te gaan. Mijn mams zou me naar het station brengen maar besloot eerst om in een slakkengangetje de boodschappen te doen. Ongeduldig wachtte ik op haar terugkomst en besloot bijna om met de fiets naar het station te gaan. We hadden nog 10 minuten om naar het station te komen wat gepaard ging met mijn moeder die naar verscheidene stoplichten gilde.
Eindelijk op het station, ik dacht trots aan mijn weekend OV en omdat Almelo geen roltrappen heeft rende ik de trappen op en af naar het perron. De trein kwam 4 seconden daarna aan. Ik moest in Amersfoort overstappen en daar zou ik dus Anneke tegenkomen die voorin de trein zou zitten. De reis van Amersfoort naar Utrecht spendeerde ik vooral met lopen door de trein op zoek naar Anneke, onderweg kwam ik Nienke (en een roeiclubje met allemaal dezelfde rode jacks) tegen die ook in haar Anneke-Quest was gefaild maar als troost bood ze mij een Jersey aan. 

v.l.n.r. Nienke, Corona, Anneke, Thorwald en Leo bij de Charlie Chiu genietend van Corona's saté!

We waren het er over eens dat er eigenlijk niet meer treinstellen waren, dat bleek niet waar te zijn toen we uit de trein stapten. We wachtten tot we Anneke op het perron zagen en na een tijdje kwam ze er al aan gehuppeld met een plastic zakje in haar hand. Na even twijfelen over welke roltrap we konden nemen namen we de dichtstbijzijnde. Omdat Anneke het verschrikkelijke nieuws over mijn gejatte potloodpen had gehoord besloot zij er een mij cadeau te geven, we waren toch een kwartier te vroeg dus we hadden nog alle tijd. Ik koos in plaats van een oranje met blauwe potloodpen een blauwe met oranje vulpotlood. (ja Anneke wist de naam!)
We gingen op weg naar Charlie Chui's, ik begon al erg zin te krijgen in saté. Van een afstandje zagen we twee jongens staan en daar liepen we dus even twijfelend naartoe. 
Nadat we ons hadden voorgesteld kwam ik erachter dat dit Dennis en Leo waren Dennis had een interessant T-shirt aan wat eigenlijk al duidelijk had moeten maken dat hij in ieder geval niet van de vingerhoedclub was. Leo had een mysterieus zwart koffertje bij zich.
We stonden in een soort van magische cirkel en er werden een paar schaarse woorden uitgewisseld. Anneke maakte een suggestie dat we aan een tafeltje konden zitten in Charlie Chui's. En daar zat Ton, die al een maaltijd achter de kiezen bleek te hebben. Terwijl we daar zaten druppelde de rest van de niet jarige club binnen, Thorwald ging zitten en Anneke liet haar ingenieus gemaakte papieren stake-jes zien terwijl Dennis zijn iets meer bruikbare stake-jes te voorschijn haalde. We zetten allemaal onze naam op de bijbehorende kaartjes en ik protesteerde om een tekening te maken en schreef een lange lijn tekst op Celia's kaartje. Op Johan's kaartje maakte ik nog even duidelijk wat hij niet vergeten moest, namelijk chocolate! Ik besloot om wat geld te gaan pinnen en koos wonder boven wonder de goede rij uit. 

Daarna bestelde ik mijn geliefde saté menu. Anneke at een satéstokje mee en ik moest snel mijn friet opeten (ook met hulp van An en Thorwald) aangezien het al tijd was om naar het trefpunt te gaan. We liepen gezamenlijk naar het trefpunt. Tot Thorwald en ik een andere afslag namen en besloten heel sneaky om ze te verassen. We slopen en renden in een boog om het trefpunt en verschuilden ons achter een groene 'spits' krantenbak. Ze zagen ons nog niet en Thorwald nam zijn doel op en sneakte richting Sonja, zijn surprise poging was beter geslaagd dan de mijne. Felicitaties werden uitgewisseld met Celia, Sonja en Johan. Johan had helaas zijn picknick dekentje vergeten, anders zaten we daar nu nog.

Sonja en Celia en hun 'cadeautjes'!

Op weg naar de Jaarbeurs, even was er onenigheid over de gekozen weg naar de jaarbeurs, (gelukkig kozen we de goede weg, anders zaten we in het casino) Anneke demonstreerde haar stoere roze zonnebril, die elke keer als ze 'm opzette veroorzaakte dat de zon zich verschool. Een deel van de Buffy-NLers bewees niet vies te zijn van de wet overtreden door gewoon even door een rood stoplicht te lopen *g* iets wat ik, Nienke en An niet riskeerden. Het was erg druk in het gebouw, en een stond een aardig lange rij, Johan kreeg een kortingskaartje voor 2 personen te pakken wat ik weer van hem ontfutselde. Maar toen move-de iedereen (behalve ik) naar de andere rij dus had ik nog steeds het kortingskaartje, op een aantal waves en shouts werd niet gereageerd en ik haalde m'n schouders mentaal op en besloot zelf te profiteren van mijn 2,50 korting, wow!

Bij binnenkomst kregen we allemaal een rood jaarbeurs stempeltje, en Nienke en ik zaten onze stempeltjes te vergelijken. Het eerst wat ik me herinner zijn de telefoonkaarten, ik had de angst dat dat het enige was wat er te koop was. later kwamen we bij een stripstand. Er werd nog niet veel gekocht tot we bij een stand van warp 9 kwamen. Ton kocht een Buffy boxset en ik kreeg portemonnee kriebels, ik wilde ook wat kopen! Veel stands werden gedomineerd door Star Wars en Star Trek. 

Ik schrok me kapot toen ik een fuzzy wezentje zag die Sonja aanduidde als een tribble. Nadat we nog een paar keer het zelfde rondje hadden gelopen en ik Leo's koffertje had overgenomen (gevaarlijk en struikelbaar!)
wilden de Buffy-NLers wel wat drinken maar Dennis en ik wilden Anime. Dus gingen wij tweeën op zoek. Eerst kwamen we alleen maar Pokemon tegen maar later ondekten we toevallig een goedkoop standje met Buffy-stuff, Ik kocht daar het Buffy Monsterbook en Dennis en ik onthielden waar we de Buffy-NLers naar heen moesten sturen. Ondertussen werd ik 4 x gebeld door Anneke, aangezien ze ons kwijt waren geraakt. Maar al snel daarna zagen we het groepje weer. Enthousiast vertelden Dennis en ik over de cheap Buffy books die we hadden gevonden. Sonja en Celia kregen een euforische blik en we renden (voor zover dat kon in de drukte) naar de desbetreffende stand en er werden weer wat aankopen gedaan.
De Buffy-nl groep was nog niet helemaal compleet en nadat ik gemarteld werd door Johan en ik hem een paar nagelafdrukjes had bezorgd namen we een andere weg. We hadden toch wel dorst gekregen en de jarige jobjes trakteerden ons op wat te drinken bij MacDonalds. We zochten een plaatsje om te gaan zitten en na een paar peuken weggeveegd te hebben zaten we in een van de gangen van de Jaarbeurs. Leo opende zijn zwarte mysterie koffertje (eigenlijk had ik al een sneak peak genomen) en daar kwam een geweldig schilderij tevoorschijn. Mona Lisa in vamp stijl! Het zag er echt te gek en evil uit. Ton maakte er een aantal foto's van met zijn hypermoderne mini camera. Er werd er een aantal keer met geld gegooid (sorry Sonja!) geld komt soms wel eens hard aan. (Ik neem alle schuld op mij) We besloten nog even terug te gaan naar de Jaarbeurs hallen. 

Onderweg werd het nut besproken van Buffy trading cards. We kwamen bij een andere hal. Oooh anime! Ik kocht een anime postertje en Dennis kocht een ander soort anime postertje. Ik pestte Anneke over haar no-knowledge van anime en zij kocht ook een poster en een coca-cola kaartje. We zagen een Film stand waar voor een redelijke prijs grote foto's konden worden gekocht en verscheidene filmposters. Nienke graafde zich een weg door de foto's en kocht er een paar, Anneke was erg blij met haar Muppets On Treasure eiland kaart. Ik baalde dat ik geen geld meer had maar kwam tot de ontdekking dat ik opeens nog wel geld had, er kwam opeens 35 gulden te voorschijn, blij kocht ik toen een filmposter van Titan AE. Helaas hadden we de vingerhoedclub niet gevonden.

We gingen weer terug naar het station. Food time! Er werd even een ruzie gemaakt over waar we zouden gaan eten. We gingen eerst naar Burger King maar daar konden een aantal van ons niet zitten dus gingen we toch maar naar MacDonalds, ik dracht trots aan mijn MacDonalds gratis (tok-)menu bon. Iedereen had opgeschreven wat hij of zij wilden hebben en Ton en Anneke gingen bestellen, ik ging zelf naar de kassa om eens te zien wat nou een tok-menu was, MacDonalds wist het niet en ik mocht iets uitkiezen. Even later had iedereen eten en drinken, ook Dennis. 

Ik legde mijn filmposter op het richeltje achter Thorwald en vroeg hem of hij me kon helpen onthouden dat het daar lag. We waren waarschijnlijk de langste bezoekers van MacDonalds, lang nadat het eten op was zaten we er nog. Leo liet zijn tekenmap zien en Sonja complementeerde mij op mijn groene complex. Ton en Sonja schenen echt alle quotes uit hun hoofd te weten. Johan's ogen werden om een of andere onverklaarbare reden steeds roder. Verscheidene mensen keken op hun horloge, we zaten wel erg lang in de MacDonalds.

Met pijn in ons hart en een vol buikje wisten we dat de meeting alweer bijna voorbij was. Dus vertrokken we, na honderd meter lopen raakte ik in paniek omdat ik mijn poster had vergeten. Thorwald en ik renden terug naar MacDonalds (Thorwald was sneller) Na even rondgevraagd te hebben bestelde ik buiten adem mijn poster weer terug, na een paar minuten was deze weer veilig in mijn handen en liepen we weer terug naar de rest van de groep. Onderweg naar de stations hal werd de groep gesplitst, er gingen er wat mee met Sonja in de auto en de rest verdween ongezien totdat Anneke, Dennis, Thorwald, Nienke en ik over waren. 
Anneke zei iets over een fotohokje en ik sprintte naar het dichtstbijzijnde hokje en seinde de anderen te komen. We drukten ons allemaal in het hokje en het resultaat is bekend. Anneke, Nienke en ik gingen met dezelfde trein terug en ik zat samen met hen tot Amersfoort in de trein, toen moest ik overstappen op een ander treindeel en zei ik ze vaarwel. De trein naar huis was bomvol en de trip met de bus maakte me misselijk, maar ik had een geweldig leuke dag gehad!

De foto's van de meeting zijn allemaal gemaakt door onze lijstfotograaf, Ton :)